سال 2009 بود حدود ماه ژانویه که بیت کوین اولین تراکنش خودش را بر روی بلاک چین ثبت کرد. این اولین تراکنش درونِ بلوکی از بلاک چین بیت کوین به همراه پیامی برای تاریخ ذخیره شد: "زمان 3 ژانویه 2009، رئیس جمهور در آستانه کمک مالی به بانک های تقریبا ورشکسته". پیامی که ذهن ها را به بحران های مالی سال 2008 توجه میداد و برای آیندگانی که میخواهند به گذشته نگاه کنند بسیار پرمعنا خواهد بود.
ساتوشی ناکاموتو بیانیه زیرکانه ای در مورد ارزها با عنوان "سیستم بانکداری مرکزی و ورشکستگی سال گذشته" داد، درست زمانی که ارزی که تمام ابزارهای مالی ای که ماه قبل ورشکست شده بودند را به چالش میکشید، متولد شد. و اینگونه بود که بیت کوین پا به عرصه وجود گذاشت.
نسل اول کریپتوکارنسی ها
بیت کوین اولین نسل کریپتوکارنسی ها بود. بیت کوینی که این راه را برای همه باز کرد و به جهانیان نشان داد که نه تنها اجماع مالی غیرمتمرکز قابل دسترسی است، بلکه امروز بر روی نرم افزاری که برای اولین بار به بازار آمده به بهترین شکل کار میکند. بیت کوین ثابت کرد که او فقط یک مفهوم ذهنی و ایده ای خیال پردازانه نبوده، و کاملا برای اثبات خود بر روی پروژه ای نرم افزاری مستقر شده و کارش را انجام میدهد.
میتوان گفت که بیت کوین پدر کریپتوکارنسی های نسل اول است و سایر کریپتوکارنسی ها همه فورک او هستند. لایت کوین یکی از معروفترین فورک های بیت کوین است همچنین Dogecoin. این نرم افزارها هر کدام به سادگی کد منبع بیت کوین را شکافتند و با تغییر لوگوی آن و همچنین تابع هش رمزنگاری آن از SHA256 به الگوریتم رمزنگاری ای با حافظه فشرده بیشتر از بیت کوین منشعب شدند.
سایر فورک ها نیز به سرعت بوجود آمدند و به دنیای کریپتوکارنسی زرق و برق بیشتری دادند، نمیتوان همه آنها را اینجا لیست کرد، اما میتوان گفت که همه کریپتوکارنسی های نسل اول خصوصیات مشترکی دارند که میتوان بر اساس این خصوصیات آنها را شناسایی کرد:
- همه آنها بر پایه منبع کد بیت کوین هستند که با زبان برنامه نویسی C++ نوشته شده است؛
- روش استخراج آن با استفاده از اصالت کار(PoW) است؛
- همه آنها یک زبان برنامه نویسی محدود دارند؛
البته زبان های برنامه نویسی گوناگونی به جای C++ که برای بیت کوین استفاده شده، برای خودنمایی وارد عرصه شدند. ایده ی گرفته شده از درخت منبع کد بیت کوین به سرعت در اختیار بسیاری از زبان های برنامه نویسی قرار گرفت.
بیت کوین برای مدت ها تک سوار عرصه کریپتوکارنسی بود و همه کریپتوهای دیگری که سر از تخم بیرون می آوردند معلوم بود که از ایده بیت کوین وام گرفته اند. دوره جالبی بود، هر کسی کوین خودش را منتشر میکرد. لایت کوین ادعا کرد که از بیت کوین طلاست، من نقره ام. Redcoin قول داد که کریپتوکارنسی شبکه های اجتماعی باشد. ایسلند کریپتوکارنسی خودش را هر چند غیر بطور غیر رسمی منتشر کرد. روزهای اول کریپتوکارنسی روزهای دیوانه واری بود و شبیه به این بود که هر کسی منبه کد بیت کوین را برداشته و براساس ایده های خود تغییراتی در آن داده و راهی بازار نوپای کریپتوکارنسی کرده. بماند که بیشتر این کارها وسیله ای بود برای اینکه صاحبان هر کوین به سرعت پول هنگفتی به جیب بزنند!!!
وقتی که اتریوم متولد شد
ناگهان ایده ای که انقلابی در حوزه کریپتوکارنسی به پا میکرد، مطرح شد. نام آن ایده "اتریوم" بود، او شبیه هیچکدام از کریپتوهایی که قبل از آن سر برآوردند نبود. او شاخه ای منشعب شده از درخت تناور بیت کوین نبود. او از javascript استفاده کرده بود و ابتدا و انتهای او با تبدیل به قطعات جداگانه مدولار شده بود و بسیاری از نوآوری های نرم افزاری دیگری که او را کاملا از بیت کوین متفاوت کرده بود.
اتریوم خصوصیتی داشت که او را از سایر کریپتوکارنسی های زمانه خودش متفاوت میکرد. اتریوم در واقع یک ماشین مجازی بود که برنامه کامپیوتری پیچیده ای را که به آن "قرارداد هوشمند" میگقتند بر روی خود اجرا میکرد. و از زمان آغاز بیت کوین در سال 2009 بزرگترین سهم از کریپتوکارنسی های غیر از بیت کوین را به خود اختصاص داد.
قراردادهای هوشمند ساخت کریپتوکارنسی های جدید را که ما به آنها امروز توکن میگوییم بی ارزش کرد. هر کس می توانست یک توکن ERC20 را بنویسد و آن را در بلاک چین منتشر کند و این یعنی یک کریپتوکارنسی جدید به دنیا آمد. این موج رونق ICO را افزایش داد که بر اساس آن استارت آپ ها از سراسر جهان میتوانستند ظرف چند دقیقه کریپتو-دارایی های خود را راه اندازی کنند. اینطور بود که crowdfunding هم وارد بازی کریپتو شد.
نسل دوم هم مثل نسل اول کریپتوکارنسی ها خصوصیاتی منحصر به فرد داشتند که آنها را میتوان بر اساس آن خصوصیات شناخت:
- استفاده از قرارداد هوشمند بر روی بلاک چین؛
- ماشین مجازی و یا پلتفورمی که قراردادها/نرم افزارهای غیرمتمرکز را اجرا میکند؛
- زبان های برنامه نویسی کاملا هوشمندی که بر روی ماشین مجازی آنها اجرا میشود.
این خصوصیات نسل دوم کریپتوکارنسی ها تراکنش های بسیار پایه ای نسل اول را به برنامه های کامپیوتری کاملی که بر روی بلاک چین ذخیره میشوند تبدیل کرد. این برنامه ها قابلیت آن را داشتند که هر مسئله محاسباتی را حل کنند. نسل دوم قرارداد هوشمند، نرم افزارهای غیرمتمرکز و توکنایز کردن را به بلاک چین اضافه کرد.
و اما نسل سوم
اما نسل سوم کریپتوکارنسی ها، از ایده ای که بر روی نسل دوم گسترش داده شد، متولد شدند. از آنجایی که الان که این نوشته را میخوانید هنوز نسل سوم کریپتوکارنسی ها به بلوغ خود نرسیده اند و کریپتوکارنسی نسل سوم کاملی وجود ندارد، اما این نکته را به خاطر بسپارید که وقتی این ایده در جامعه کریپتوکارنسی ها بیشتر پیاده شود، امکان تغییر و تکامل بالایی دارد.
CardanoADA یکی از اعضای نسل سوم کریپتوکارنسی هاست. در حالیکه دارد سیستم مرکزی خودش را توسعه میدهد، قصد دارد که به زودی سیستم شرط بندی غیرمتمرکز خود را منتشر کند. Cardano تمام خصوصیاتی که یک کریپتوکارنسی نسل سوم باید داشته باشد را در خود دارد. مهمترین خصوصیاتی که این نسل از کریپتوکارنسی ها دارند عبارتند از:
- قیاس پذیری اولویت اساسی آنهاست و باید در پلتفورم پایه ای آنها ساخته شود؛
- همکاری و زنجیره های تراکنش های crosschain با سایر کریپتوکارنسی ها در هسته آنها در نظر گرفته شده است؛
- قرارداد هوشمند دارای اعتبار سنجی رسمی نرم افزار است که آن را در نسل سوم کریپتوکارنسی ها برای ضمانت نرم افزار کامل قرار داده است
داستان نسل سوم کریپتوکارنسی ها همانطور که گفتم هنوز چندان واضح نیست، اما بدون تردید باید گفت که قطار بلاک چین پیش خواهد رفت و حتی ایستگاه نسل سوم را با همه مزایایی که به آن اضافه کرده است و خواهد کرد، ترک خواهد کرد...
شما فکر میکند نسل بعدی کریپتوها به چه شکل خواهد بود؟ ؟
نظر خود را کامنت بگذارید
